Het is inmiddels alweer juli 2022, en als er geen pandemie zou zijn (geweest), dan was deze maand de maand waarin we als jongeren samen op reis mochten gaan. En niet zomaar een reis: Op pelgrimstocht naar Lissabon, voor de Wereldjongerendagen. Gelukkig gaan we nog steeds op reis, maar zullen we nog een jaartje moeten wachten voor we echt naar Lissabon reizen.
De voorbereidingen zijn natuurlijk al begonnen, en daardoor denk ik regelmatig terug aan mijn eerste Wereldjongerendagen, in Madrid. Ik was bijna 16, ik had dat jaar het vormsel ontvangen en het leek me echt een leuke ervaring om op vakantie te gaan zonder mijn ouders. We gingen op reis langs Lisieux, Lourdes en Zaragoza. En een hele belangrijke motivatie was dat ik de paus zou gaan zien.
Het werd uiteindelijk een reis die veel meer was dan dat. Er ging een wereld voor me open. Een katholieke wereld. Ik had tot dan eigenlijk alleen maar vieringen in mijn eigen parochie meegemaakt, en nu had ik dagelijks een eucharistieviering die in basis wel hetzelfde was, maar waar ook veel dingen heel anders waren. Ik leerde over andere katholieke gebruiken die ik niet kende, omdat we die in mijn parochie niet gebruikten. Ik maakte kennis met Lourdes en Maria en ik kwam in aanraking met het sacrament van boete en verzoening. En ik leerde natuurlijk allemaal nieuwe mensen kennen, uit Nederland en andere landen, die weer op een andere manier bezig waren met hun geloof. Er gebeurde in die twee weken dus heel erg veel. En het prikkelde mijn nieuwsgierigheid zo erg, dat ik een jaar na de Wereldjongerendagen besloot om theologie te gaan studeren.
Maar ik leer pas de laatste tijd de volledige rijkdom die de Katholieke wereldkerk heeft waarderen. Er zijn namelijk, binnen de grenzen van de Katholieke leer, zo veel manieren om je geloof te beleven! We hebben Taizé-vieringen, Tridentijnse missen of de “gewone” eucharistievieringen in de eigen parochie. Het zijn allemaal vieringen waarbij we God kunnen ervaren. En dit houdt natuurlijk niet op bij vieringen, er zijn zo veel manieren waarop we God kunnen leren kennen, en dit mag voor iedereen anders zijn!
Wat ik vooral wil zeggen, is dat ik geloof dat iedereen zijn eigen weg mag volgen. Er zijn katholieken die wekelijks naar een mis gaan, katholieken die bijna niet bidden, katholieken die juist wel veel bidden, katholieken die alleen met Kerst naar de mis gaan, katholieken die veel steun vinden bij Maria, katholieken die steun vinden bij andere heiligen, katholieken die nooit de Bijbel lezen, katholieken die eigenlijk met niemand over hun geloof praten of katholieken die ervoor kiezen om heel strikt de leer te volgen. En er zijn natuurlijk nog veel meer soorten katholieken, want iedereen maakt eigen keuzes in zijn of haar geloof. En volgens mij is het mooie van katholiek-zijn dat dit allemaal kan, zonder daar een oordeel aan te geven. Het belangrijkste is namelijk dat jij een relatie met God onderhoudt op een manier die voor jou werkt.
De perfecte katholiek bestaat niet. Laten we daarom vooral met elkaar in gesprek gaan én blijven over wat ons nou precies inspireert op de vele wegen binnen het katholieke geloof die ons naar God brengen, want volgens mij kunnen we heel veel van elkaar leren. Want ook ik ben geen perfecte katholiek. Dus: Wie gaat er mee naar Lissabon in 2023?
foto: Ramon Mangold
