Het was voorjaar in het jaar 2005. Een 16-jarig meisje opende een envelop die in de brievenbus was gedaan. Een folder.. ‘Kijk op Keulen’.. 15-21 augustus 2005.. ga jij mee?
De folder bleek in de brievenbus gedaan te zijn door een bestuurslid van de kerk. Aangezien het 16-jarige meisje nog misdienaar was in de kerk leek de folder op z’n plek. Echter was de interesse om misdienaar te blijven dermate afgenomen dat ze enkele weken eerder had besloten om ermee te gaan stoppen. Uit goed fatsoen maakte ze de indeling tot aan de zomer van dat jaar nog af. Gelukkig nog maar een paar keer dat verplichte uurtje op de zondagochtend. Dat was saai zeg.
De folder… ‘Kijk op Keulen’ werd wel geheel doorgelezen. Een impulsieve actie volgde en het meisje meldde zich aan. Reden? Ze had nog geen zomerplannen. Dit bood haar de kans om zonder ouders op vakantie te gaan en in Keulen was ze nog nooit geweest! De folder lag naast haar bed en werd in de maanden daarna ‘kapot’ gelezen. Maar hoe meer er gelezen werd, des te minder zin het meisje kreeg in dit zomerplan. Reden? Het had alles te maken met kerk en het geloof. Dat was nou juist hetgeen wat haar niet meer aansprak.
Maandagochtend 15 augustus 2005.. dag van vertrek. Een groep van dik 20 jongeren begonnen hun reis in Breda met het beklimmen van de toren van de Grote Kerk: Kijk op Keulen! Om vervolgens de bus in te stappen en op reis te gaan. Op weg naar – in haar gedachten – een week die haar niet aan zou spreken. Een opbouw in de week van kort in de kerk zitten naar langer in de kerk zitten. Maar ook een week die zondagavond weer voorbij zou zijn.
Een gezellige eerste reisdag en een niet zo saaie welkomst eucharistieviering in de gastparochie van maar één uur volgde. In de gedachten van het meisje werd het alleen naarmate de week volgde ‘erger’. Er zou namelijk dinsdag een openingseucharistieviering zijn van twee uur en de dagen die daarna kwamen zou hele ochtenden in de kerk zitten bevatten. Dinsdag werd het meisje weer verrast door uitbundige, enthousiaste, lachende, dansende en zingende tieners en jongeren in de kerk, op straat in overvolle metro’s, in een stadion komend vanuit alle hoeken en gaten van de wereld. Eén groot feest was het, maar tegelijkertijd kon die grote menigte ook met z’n allen stil zijn op hetzelfde moment. Verbazing was het grootst toen de communie uitgereikt werd aan alle tienduizenden jongeren tijdens de openingsviering. Gevolgd door een enorm gevoel van saamhorigheid en vreugde!
Keer op keer werd het meisje verbaasd. Keer op keer vielen de programma onderdelen van deze reis mee, sterker nog keer op keer kreeg ze kippenvel, genoot ze van de mensen om haar heen en beleefde onvergetelijke avonturen. Het dagelijks terugkerende gevoel dat ze werd gezien zoals ze was en dat gaf haar een gevoel van heel veel naastenliefde.
Najaar 2022.. een jonge vrouw die door haar werk en voorbereidingen voor de Wereldjongerendagen naar Lissabon dit soort herinneringen krijgt. Als dat meisje in 2005 die keuze van ‘Kijk op Keulen’ niet had gemaakt.. dan had deze jonge vrouw hier nu niet deze woorden getypt. Een reis met een onvergetelijke ervaring en nog heel veel meer onvergetelijke jaren die daarna volgde. Een keuze die onbewust gemaakt werd met veel moed maar duidelijk ook een hand van God in zich had.
Sta jij open voor een nieuw (of hernieuwd) avontuur? Ga jij met Jong Bisdom Den Bosch op reis naar de Wereldjongerendagen in Lissabon aankomende zomer?
Door: Ingrid van Zeeland (Jongerenwerkster Jong Bisdom Den Bosch)
