WIJ ZIJN ALLEN KINDEREN VAN ABRAHAM
Begin vorige maand was ik in Amersfoort voor een ontmoeting van joden, protestanten en katholieken. Het is belangrijk om elkaar regelmatig te ontmoeten, zeker voor christenen. Wij beseffen immers dat wij de God van de Bijbel aanbidden. Over die God spreken joden en christenen verschillend maar wij zijn als christenen met het jodendom verbonden door de Bijbelse God. Het is dan ook pijnlijk om te horen dat Joodse burgers in ons land zich niet zelden terugtrekken. Het voortdurende geweld in het Heilig Land heeft het antisemitisme de wind flink in de zeilen gegeven. Joodse Nederlanders worden niet zelden verantwoordelijk gehouden voor het beleid van de huidige Israëlische regering in de Gazastrook en de Westbank. Angst voor verbaal en fysiek geweld doet veel Joodse mensen, minstens in figuurlijke zin, onderduiken. Vorige maand werd in ons bisdom ook de Dag voor het Jodendom gehouden. Opnieuw hoorde ik van onze joodse gasten die zich onveilig voelen en onzeker zijn over hun toekomst in Nederland. Sommigen denken zelfs aan het verlaten van ons land. In een gesprek met opperrabbijn Jacobs werd dat eind januari nog eens bevestigd. Ik vond dat extra pijnlijk nu wij eind vorige maand ook de bevrijding van Auschwitz, dit jaar 80 jaar geleden, hebben herdacht. Indrukwekkend was de kerstboodschap van onze koning waarin hij stelde dat onze joodse medeburgers bij ons horen. Hij riep joodse burgers op zich niet te laten intimideren maar hier te blijven.
Afkeer van migranten
Niet alleen joodse Nederlanders hebben het moeilijk. Evenzeer geldt dat ook voor veel burgers van buitenlandse komaf. Zeker als ze ook nog een islamitische achtergrond hebben. Recent had ik een indringend gesprek met Abdel Chrifi uit Utrecht. Als Nederlander van Marokkaanse afkomst, deed hij in het dagblad Trouw een oproep tot ontmoeting en samenwerking van mensen met een verschillende religieuze en levensbeschouwelijke achtergrond. Zijn vader is naar Nederland gekomen en deed werk dat niemand anders wilde doen, zwaar en niet zelden zonder gevaar. Met vele andere migranten heeft hij zo een bijdrage geleverd aan de opbouw van ons land. Maar helaas worden burgers met een allochtone achtergrond regelmatig als tweederangs burgers weggezet. In de sociale media klinken steeds vaker onheilspellende stemmen. Dat zijn niet zelden onzekere mensen die hun zorgen omzetten in haat en het zoeken van een zondebok. Nederlanders met een oorsprong in een islamitisch land verantwoordelijk houden voor het geweld van extremisten. Iedereen die nadenkt, zal beseffen dat een dergelijke visie onrechtvaardig is. Je kunt toch ook niet alle katholieken verantwoordelijk maken voor het kindermisbruik door een aantal religieuzen en priesters.
Verbinding
In ons land, met steeds meer voorbeelden van Jodenhaat en angst voor vreemdelingen en islamofobie, is het belangrijk om te blijven zoeken naar verbinding. Joden en mensen met een andere komaf moeten ook een slachtofferrol vermijden. Juist nu moeten zij positief en met opgeheven hoofd hun stem verheffen. Als katholieken past ons solidariteit. Laten wij alle onvruchtbare polarisatie en uitsluiting duidelijk afwijzen. Iets minder verruwing en iets meer hoffelijkheid en beschaving zal ons in ons goede vaderland allemaal goed doen. Leven in vrede en veiligheid voor iedereen zou onze inzet moeten zijn. Joden, christenen en moslims zijn, zo zeggen onze heilige boeken, allen kinderen van Abraham. Natuurlijk zijn er tal van theologische verschillen. Als wij eerst bouwen aan onderlinge samenwerking en het versterken van wederzijds vertrouwen, kunnen wij ook daarover met elkaar in dialoog. De overtuiging dat alle mensen schepselen van God zijn, vinden wij terug in onze religieuze bronnen. Laten wij daarom in deze onzekere tijd elkaars waardigheid beschermen en elkaar blijven ontmoeten en beter leren kennen.
Mgr. dr. Gerard de Korte is bisschop van ‘s-Hertogenbosch en
referent voor Kerk en samenleving binnen de Nederlandse bisschoppenconferentie.
Klik hier voor meerdere columns van bisschop De Korte
