Na de gezelligheid en de drukte van Kerstmis en de oliebollen en het vuurwerk van Oud en Nieuw is het gewone leven teruggekeerd. Een nieuw jaar ligt min of meer blanco voor ons. Voor een aantal kerken is januari de maand van de geldwervingsactie Kerkbalans.
Handen uit de mouwen
In Nederland ontvangt de Kerk, anders dan in de ons omringende landen, geen steun van de overheid. De gelovigen moeten zelf garant staan voor het voortgang van het kerkelijk leven.
Ik heb de indruk dat protestanten dat beter begrijpen dan rooms- katholieken. In ieder geval is de opbrengst van de Kerkbalans in de PKN vele malen hoger dan in de katholieke bisdommen. Mogelijkerwijs heeft de kerkorde daarmee te maken. De gemiddelde protestant weet zich verantwoordelijk voor de plaatselijke gemeente. Ik zou de katholieken niet de kost willen geven die denken dat de parochies het geld van het bisdom of zelfs van Rome krijgen. Al eeuwen is in het zuiden van ons land het katholicisme de dominante godsdienst. Velen in mijn bisdom vinden dat min of meer vanzelfsprekend. Maar dat vormt een vrij naïeve gedachte. In lezingen en preken probeer ik mijn gelovigen uit de droom te helpen. Steeds opnieuw leg ik de nadruk op het feit dat er zoveel katholiek leven is als de gedoopten zelf waar maken. Onze geloofsgemeenschappen blijven alleen voortbestaan als mensen de handen uit de mouwen steken. Wij vieren van de liturgie; leren samen rondom een geopende Bijbel en steken de handen uit de mouwen om mensen in nood te helpen. Een geloofsgemeenschap kan alleen functioneren als er voldoende mensen bereid zijn hun gaven van hoofd, hart en handen in te zetten.
Verantwoordelijkheid nemen
Als christenen leven wij van Gods Geest. Maar een ieder die nadenkt, beseft dat een gezonde parochie ook voldoende middelen nodig heeft. Gelukkig hebben de meeste parochies in mijn bisdom nog wel wat vet op de botten. Maar een levende parochie kan niet leven van dood geld alleen. Wij zullen het ook moeten hebben van levend geld. Ik denk dan concreet aan collecten en misintentiegelden. Maar dus ook de actie Kerkbalans. Alleen als gelovigen hun verantwoordelijkheid zien én nemen is de toekomst financieel veilig. Zo gaat de lof Gods verder en kan concrete dienstbaarheid gestalte krijgen.
Erepenning
Recent reisde ik naar de parochie van Boxmeer. Ik werd in het parochiecentrum vriendelijk ontvangen door de pastoor en het kerkbestuur. Maar ook door een aantal vrijwilligers die in de parochie de enveloppen van Kerkbalans rondbrengen. De coördinator van de actie in Boxmeer is de heer Dijkstra, een senior die goed van de tongriem is gesneden. Als bisschop mocht hem in het zonnetje zetten. Hij kreeg een erepenning als dank voor zijn jarenlange inzet voor een gezond financieel fundament van zijn parochie. Juist in onze geïndividualiseerde cultuur is het de Kerk die wil verbinden. In een samenleving waar wordt gepolariseerd en mensen uit elkaar worden gespeeld, blijven kerken zoeken naar verbinding en eenheid. Zo geven wij concreet gestalte aan onze roeping om Christus na te volgen.
Mgr. dr. Gerard de Korte
zie ook: Ruim 550 vrijwilligers in het zonnetje bij 50-jarig jubileum Actie Kerkbalans
foto: Frans van der Heijden
