“Alleen samen krijgen we Corona onder controle.
We geven elkaar de ruimte, als het nodig is doen we een stapje opzij of een stapje terug. En als we dit samen doen, gaan we iedere dag een stapje vooruit.”
Dit reclamespotje van de Rijksoverheid zette me afgelopen weken aan het denken. We gaan langzaam terug naar oude schema’s met nieuwe tijden en oude structuren met nieuwe regels en, om heel eerlijk te zijn, ben ik blij dat mijn dochter af en toe weer naar de opvang kan zodat ik ongestoord kan werken en dat familiebezoekjes op afstand weer oké zijn. Maar ergens voelde ik ook een bepaalde onrust. Gaan mensen zich nog wel aan de regels houden? Komt er weer een golf? En die hele mindset van de afgelopen tijd, gaat die mee? De mindset die ons deed hopen, liefhebben, dienen, geven en danken? We kochten bloemen voor de buurvrouw, deden boodschappen voor opa, stuurden kaartjes naar jarigen en pleegden meer telefoontjes naar oude bekenden dan ooit.
Wat een broederliefde bloeide er gestaag op! Een stukje eenheid werd werkelijkheid.
Houden we dit vast?
Toen ik de reclame voor de zoveelste keer hoorde, kreeg ik een idee: als we “Corona” nou eens zouden vervangen door “negativiteit”, “discriminatie” of “vooroordelen”, zouden we deze korte boodschap dan kunnen gebruiken als motto voor het dagelijks leven? Die gezamenlijke “wij kunnen dit”-mentaliteit, die zouden we best vast kunnen houden met de liefde! Met een lege agenda hadden we alle tijd om wat meer dienstbaar te zijn voor de ander. Maar de echte uitdaging komt – ook voor mij – als de agenda’s weer vol lopen. Lukt het ons te blijven dienen en ontvangen? Boodschappen voor opa te blijven halen? Kaartjes naar elkaar te blijven schrijven? Die Zoom-meeting met oude vrienden niet gewoon maandelijks te blijven doen in plaats van jaarlijks?
Laten we elkaar de ruimte te geven om te spreken en gehoord te worden. Af en toe een stapje terug of opzij doen om te luisteren. En als we samen gesproken en geluisterd hebben, een stapje vooruit te gaan richting vrede. We kunnen dit hoor, gemeenschap zijn! Als we ons allerbeste- en mooiste steentje bijdragen en daarnaast de talenten en uniciteit van de ander ontvangen, zijn we al een heel eind. Ondanks dat het virus ons veel leed bezorgde, is er zoveel moois ontstaan de afgelopen tijd.
De liefde is echt overal!
Ik hoop dat je dit onthoudt: Je mag er zijn! Er mag naar je geluisterd worden en je mag spreken! Samen vormen wij Christus’ lichaam, met al Zijn ledematen. Of je nu je steentje bijdraagt door vakken te vullen of les te geven, zonder jou is de eenheid nooit volledig. Laten we de mindset van geven en nemen, dienen en ontvangen, meenemen naar ons nieuwe normaal. Af en toe een stapje terug, en soms eentje vooruit. Door de liefde te laten zegevieren krijgen we elke uitdaging onder controle.
Doe je mee?
Door: Laura Nieuwlaat-van Dun (tienerwerkster Jong Bisdom Den Bosch)
