“Kiezen voor God heeft grote gevolgen! Niet kiezen ook!”
Ik stuitte op dit Visje tijdens mijn zoektocht naar ‘promotie’ voor onze eerste JBDB on Tour avond (10 september jongstleden). Het zette mij aan het denken…
Kiezen voor God heeft grote gevolgen! Beaam ik dat? Of ben ik het hier absoluut niet mee eens? Aan welke gevolgen zou ik moeten denken? En zijn gevolgen per definitie negatief? Mijn eerste reactie op deze laatste vraag is ja! Waarom? Het woord ‘gevolgen’ heeft voor mijn gevoel een zware lading, iets waar je eigenlijk uit de buurt van moet blijven. Dingen die gebeuren, maar die je eigenlijk niet wilt. Welke gevolgen kleven dan vast aan ‘het kiezen voor God’? Ik moet mij aan allerlei regels houden? Ik mag niet kwaadspreken over anderen. Ik moet op zondag naar de kerk. Ik mag niet vloeken. Ik moet bidden voor het eten. Moeten en niet mogen, dat heeft toch een negatieve lading.
De Dikke van Dale leert mij echter dat effecten, resultaten, uitvloeisels andere woorden zijn voor gevolgen. Die woorden klinken positiever in mijn oren. Laat ik kiezen voor één van die woorden: wat is het resultaat van mijn kiezen voor God? Ik besef dat de wereld (en mijn leven) veel groter is dan dat ik ben (God). Ik ervaar een trouwe vriend op mijn levensweg (Jezus). Ik vind troost en kracht in het geloven (H. Geest). Resultaten is dus hetzelfde als gevolgen, dus ja, ik ervaar ook grote gevolgen in het kiezen voor God. Ik vertrouw mijn hart toe en daarmee ervaar ik in mijn leven dat ik er nooit alleen voor sta, dat ik een grond heb onder mijn voeten en een bodem heb om in te wortelen, te groeien en bloeien!
Niet kiezen voor God heeft ook grote gevolgen? Is dat zo? Misschien kan ik hier nog wel moeilijker antwoord op geven. Feit is namelijk dat ik al gekozen heb voor God. Maar ik kan er wel mijn gedachten over laten schijnen. Ook ik leef in een seculiere wereld, waarin het kiezen voor God lang niet meer vanzelfsprekend is. Ik hoor weleens wat. Ik zie dingen gebeuren. Ik praat met mensen die niet geloven in God, bewust of onbewust. En eigenlijk voel ik vaak dat mensen op zoek zijn naar een houvast in hun leven. Een grond onder je om stevig te staan. Een bodem met voeding om in te wortelen. Want als het leven ineens door elkaar geschud wordt, om welke reden dan ook, kan het zo maar zijn dat je omver geblazen wordt en de wereld om je heen negatief gaat zien (daar komt toch weer ‘gevolgen’ om de hoek kijken).
We leven met z’n allen momenteel al ruim een half jaar in een wereld die door elkaar geschud is, vanwege Covid-19. Hoe heb jij die ‘storm’ doorstaan? Of vooral – de ‘storm’ is nog niet gaan liggen – hoe leef je momenteel in deze ‘storm’? Heb jij een stevige grond onder je voeten? Een bodem waarin je kan wortelen, groeien en bloeien?
Wist je eigenlijk wel wat het woord ‘geloven’ betekent? Ik leerde het ooit eens op een Summerschool (diocesane jongerenactiviteit) in mijn jongere jaren. ‘Ik geloof’ is in het Latijn ‘Credo’, denk maar eens aan de geloofsbelijdenis tijdens de eucharistieviering. ‘Credo’ komt van het Latijnse woord ‘cordare’. En ‘cordare’ betekent letterlijk ‘je hart toevertrouwen’. Dus als jij zegt ‘ik geloof’ zeg je eigenlijk ‘ik vertrouw mijn hart toe… aan God’. Prachtig!
Uiteraard ben ik niet degene die gaat zeggen dat je in God moet geloven. Maar ik getuig wel, op mijn manier! Mijn levensinstelling heb ik te danken aan mijn (harts)vertrouwen in God en dat is het laten zien waard. Ik neem je dan ook graag mee in mijn getuigenis. Een uitnodiging om een paar stappen te zetten op de grond die onder mij ligt, om je open te stellen en vooral ook om jezelf en anderen te bevragen. Tenslotte ben jij ook uitgenodigd om te leven en een bodem onder je te hebben waarin je stevig geworteld mag groeien en bloeien!
Door: Ingrid van Zeeland (jongerenwerkster Jong Bisdom Den Bosch)
