In het weekend van 1-3 maart waren er een tiental jongeren te gast bij het Kapucijnenklooster in Meersel-Dreef (B) voor het Luisterweekend van Jong Bisdom Den Bosch. Een weekend waarin jongeren de mogelijkheid kregen om mee te leven met de dagorde van de Kapucijnen én om in eigen stille tijd te (leren) luisteren naar wat God hen wil geven. Een weekend die voor sommige jongeren een stap in het onbekende was, want is het niet saai om een hele dag stil te zijn? En voor sommige jongeren een ervaring die ze al eens eerder op hadden gedaan, maar die zo moeilijk is vast te houden in het dagelijkse (drukke) leven. In de afsluiting op zondag namiddag klonk vooral verademing: wat is het fijn om zo’n (langere) periode van stilte te hebben én konden we hier nog maar heel de week blijven! Met een rijke ervaring – want in de stilte hoor je de mooiste dingen – keerden we zondag weer terug naar Nederland.
Proeven aan de stilte.
Vrijdagavond druppelden de jongeren binnen, enkelen van ons maakten al het avondgebed mee. Nadat we compleet waren, uitleg over het weekend hadden ontvangen, een korte rondleiding hadden gehad én elkaar iets beter hebben leren kennen, werden de jongeren op pad gestuurd om te proeven aan de stilte met Lectio Divina op Psalm 131: “… ik ben stil geworden, ik heb mijn ziel tot rust gebracht. Als een kind op de arm van zijn moeder, als een kind is mijn ziel in mij”. Aansluitend hadden we onze dagsluiting in de kapel met als handreiking het levensgebed van Ignatius van Loyola. Dit moment mocht voor jongeren het begin zijn om de rest van het weekend de stilte in te stappen ofwel ze kozen ervoor om elkaar nog te ontmoeten op de zolder van de Boerenschuur.
Van inleiding in bidden tot een stille afsluiting bij Maria.
Zaterdag stond grotendeels in het teken van de stilte. Na het ochtendgebed, ontbijt en inleiding in bidden was het voor iedereen eigen stille tijd. Jongeren hadden volledig de vrijheid om deze zelf in te vullen ofwel ze maakten gebruik van het aanbod: tien tips om te bidden tot aan een handleiding voor het bidden van de rozenkrans. Een wandeling in de omgeving tot aan bewust ervaren van Gods schepping door middel van zintuigenprikkeling en/of natuurcreaties. Je tijd doorbrengen bij Jezus in de kapel, bij Maria in de grot of in de prachtige omgeving van het klooster en het Mariapark. Kleuren in een Bijbels kleurboek of een gesprek met je geestelijke begeleider, omdat elke jongere 2 gesprekken aangeboden kreeg. Even een moment om te kunnen praten, te reflecteren, te spiegelen of weer een stapje op weg geholpen te worden. Een waardevolle aanvulling op dit weekend. We sloten de zaterdag in stijl – dat wil zeggen in stilte – af, met een dagsluiting bij de Mariagrot in het donker mét kaarslicht. “Ik werd er door geraakt, intiem, een mooie ervaring”, zoals één van de jongere zei.
“Wat vult mijn tijd én wat voedt mijn tijd”?
De zondagochtend stond ook nog in het teken van de stilte. Er was de mogelijkheid om te bidden bij een icoon of om het Franciscaans Belevingscentrum te bezoeken: Ruimtes waar thema’s als Gods schepping, armoede, angst & vertrouwen, vreemdelingen en nog veel meer indrukwekkend neergezet waren én je aan het denken zette hierover. In de middag werden jongeren uitgenodigd om te verzamelen op de zolder van de Boerenschuur om daar langzaam de stilte uit te komen: Schrijf iets op een kaartje wat je bemoedigt, inspireert of meeneemt uit dit weekend! Vervolgens de uitnodiging aan de ander om er een positief of bemoedigende reactie op te geven. We sloten het weekend af met het delen van deze kaartjes. “Na een nog onrustig begin, want eigenlijk heb ik het te druk voor een stilteweekend, kreeg ik in de loop van zaterdag de rust. Een vraag die speelde: “Wat vult mijn tijd en wat voedt mijn tijd”? Dankbaar voor dit inzicht, welke ik graag mee naar huis neem in het dagelijkse (drukke) leven”, aldus een jongere.
