Vrijdagavond 24 november verzamelde jongeren zich bij het bisdomkantoor in Den Bosch om op een mysterieuze wijze hun weekend door te brengen. Ze werden uitgenodigd met ‘iedereen kan het maken, maar niemand heeft er genoeg van. Ga jij mee op deze ontdekkingstocht?’
Via het verleden naar het heden…
We vertrokken richting West-Brabant, waar we een korte tussenstop maakten in Halsteren. Het was donker, koud en we stonden op een parkeerplaats ‘in the middle of nowhere’. Een mysteryguest met lantaarn sprak ons aan en nam ons mee: “stel je voor dat je ergens leeft waar het donker is, waar geen hoop op beter leven is. Er staat één onbekende man op en vraagt aan jou mee te gaan naar een beter leven. Hij weet niet waar of hoe, maar ga met hem mee. Zou je dat doen? Kom maar mee, volg mij”! Het bracht de jongeren stap voor stap dichterbij de Mozesbrug: “ik nodig je uit om in stilte naar de overkant te lopen en sta eens stil bij de kracht van het water, hoe zou het zijn om zo op tocht te gaan naar hopelijk een beter leven”? Een indrukwekkende start van onze tijdreis dit weekend. De jongeren ontvingen een tijdscapsule van Mozes en we vertrokken naar de Broeders van Huijbergen én leefgemeenschap ‘de Huijberg’, hier verbleven we dit weekend.
“In het rustige dorpje Huijbergen ontdekte Ezra op een grijze middag een vergeten antiek uurwerk, verstopt tussen oude spullen op zolder. Nieuwsgierig naar de geschiedenis achter het vergeten voorwerp, activeerde hij het en bevond zich plotseling in een tijd zonder smartphones en sociale media. De straten van Oudenburg kwamen tot leven met het gezellige geroezemoes van voorbijgangers en spontane ontmoetingen. Ezra slenterde door geplaveide steegjes, bewonderde de sierlijke architectuur van historische gebouwen en liet zich meeslepen door de levendigheid van de lokale gemeenschap. Hij voegde zich bij een groep jongeren die een ongepland straatfeest organiseerden, zonder de digitale uitnodigingen die tegenwoordig zo gebruikelijk zijn.”
Wat is het verschil tussen nu en vroeger? Technologie is het verschil zou de conclusie kunnen zijn. Gaan we het verleden testen? Was vroeger echt beter? Wie houdt deze Back In Time challenge vol? De jongeren hadden de mogelijkheid om geheel vrijwillig hun telefoon in te leveren en dit weekend te beleven zonder telefoons.
Wat leert het verleden ons in het heden?
Een gesprek met een broeder van 80+ die zei dat het de kunst is om dat wat je over jezelf denkt, voelt, vindt aan de kant te zetten. Dat doet er niet toe, je bent in Gods ogen hoe dan ook oneindig geliefd! Een weekendopdracht om een tijdscapsule van en voor jezelf te maken. Een gesprek over het sacrament ‘de biecht’ en de mogelijkheid daartoe. Bibliodrama: een verhaal uit het verleden wordt onderdeel van jezelf zodra je letterlijk in de schoenen van Mozes stapt. Even lekker naar buiten om in de tuin van de gemeenschap bladeren te verzamelen. Samen bidden, eten en ontmoeten en in de avond een film kijken. De zaterdag stond in het teken van het verleden naar het heden. Want van het verleden kun je leren om jezelf in het heden te veranderen.
“In die betoverende tijd beleefde Ezra de waarde van echte contacten, de verwondering van ontdekkingen zonder digitale filters en de vreugde van het maken van nieuwe vrienden op een authentieke manier”.
Van de toekomst terug naar het heden.
Zondag stond in het teken van de toekomst. Wat wil jij nog in je tijdscapsule doen of laat jij in je tijdscapsule doen door je Mysterytourgenoten? In gesprek met de leefgemeenschap, die leeft vanuit Franciscaanse spiritualiteit, in verbondenheid met de natuur. Wat willen zij ons meegeven voor de toekomst? Schrap het woord ‘moeten’ uit je woordenboek, want inherent geeft dat iets aan van de toekomst. Keer terug naar jezelf, zodat je echt in het hier en nu kunt leven. Wat doet er hier en nu toe? Een kunst die we in de middag in de praktijk hebben gezet, toen de jongeren gedropt werden in het natuurgebied de Kalmthoutse heide. Vind de weg maar, samen met je reisgenoten, en geniet van de prachtige natuur, verre uitzichten en de onderlinge ontmoetingen met elkaar.
“Hoewel het antieke uurwerk hem uiteindelijk terugbracht naar het hedendaagse Oudenburg, bleef de herinnering aan die tijdloze dagen bij Ezra hangen. Hij koesterde het als een stille herinnering aan een tijd waarin mensen nog echt in het moment leefden, zonder constant te worden afgeleid door digitale prikkels. Het antieke uurwerk werd niet alleen een artefact uit het verleden, maar ook een symbool van de eenvoud en schoonheid die hij had ontdekt in die bijzondere reis door de tijd”.
Na afsluiting met Belgische frieten en een reis terug naar Den Bosch ontvingen de jongeren met de meeste uren op de teller van de ‘back in time challenge’ een zakhorloge én voor iedereen een snoephorloge als herinnering aan dit waardevolle weekend.
